Aad Kraan Deel IV

Master, trainer, coach en ploegleider

Het allerlaatste deel over het wielerleven van Aad Kraan beslaat de tijd dat hij niet meer reed als amateur, maar als veteraan, ook trainer werd, coach en ploegleider in diverse disciplines van het wielrennen.

 

 

Trainer districtsploeg Zuid/Holland

In 1986 werd Aad trainer van de districtsploeg. Tijdens een daarvoor speciaal belegde districtsvergadering eind 1985 in Rijswijk met renners werd besloten tot het oprichten van een districtsploeg. Toen er gevraagd werd wie dit wilde begeleiden stak Aad zijn vinger op en werd trainer/ploegleider. Er werd ook nog aangesteld een trainer/coördinator (Henk van Koolwijk), een mecanicien en een soigneur. Het districtsbestuur (voorzitter Gouwenaar G.W. Ousoren) en sponsor De Centrale Verzekeringen, hebben bewust gekozen voor steun aan de amateurs van trainer Aad Kraan, die in zeker 20 klassiekers starten. Aad heeft het professioneel aangepakt. Mede dank zij een sponsor (De Centrale Verzekeringen) kon er met de districtsploeg een serieus programma gereden worden. Voor de renners was het een mooi uithangbord daarin mee te rijden. De renners werden medisch begeleid. Na afloop van het eerste seizoen 1986 schreef Aad een verslag, tevens evaluatie. In de wielerselectie van de districtsploeg trainden mee renners van Avanti, Bollenstreek, Kampioen, Sparta, Spartaan, Swift, WWV en Zoetermeer. Excelsior stond op de lijst met 0. Een van de renners die voorbij kwam was Bart Veldkamp. Er was de nodige publiciteit in de bladen, op de radio en TV. Van de Ronde van het Mergelland verscheen een onderwerp van 30 seconden in Studio Sport, waarvan 20 seconden met twee renners van de districtsploeg die op dat moment op kop lagen. Meegedaan werd aan klassiekers als de Ster van Zwolle, de openingsklassieker, de Ster van Brabant en de Omloop van de Mijnstreek. Er werden zes renners per wedstrijd ingezet. Naast behoorlijke individuele klasseringen, werd hoog gescoord in de ploegenklassementen. De Ronde Zuid Friesland werd zelfs winnend afgesloten door Axel Hermans, wat ook veel publiciteit voor de districtsploeg opleverde.

In 1987 was de gesponsorde districtsploeg zo goed dat het mee mocht doen met de belangrijkste amateurkoers in Nederland, Olympia´s Tour.

In de Goudsche Courant van 22 mei 1987 schrijft verslaggever Henk Kruithof een artikel waarin de aanpak van Aad goed uit de verf komt. Onder de kop: “Districtsploeg mikt op dagprijzen” schrijft hij: “Ook zonder Martin Schalkers wil de Zuid-Hollandse districtsselectie van het debuut in Olympia’s ronde van Nederland iets bijzonders maken. “We hebben,” legt ploegleider Aad Kraan uit, “het strijdplan drastisch moeten wijzigen, maar de sfeer in de groep is nog steeds uitstekend.” Tijdens een trainingskamp in de omgeving van Harderwijk hebben de zes amateurs die volgende week het shirt van De Centrale dragen elkaar nog beter leren kennen. “En,” zegt de oud-coureur uit Gouda, “we weten precies wat we wel en wat we niet kunnen. In de voorjaarsklassiekers deden we nauwelijks voor de grote sponsorploegen onder. Daarom zullen ze, vanaf morgen, rekening met ons moeten houden.” Natuurlijk was het profcontract dat Martin Schalkers tekende bij Transvemij geen echte verrassing. Na de successen in de Baronie (2^e), de Ster van Brabant (6^e) en de Schipholronde (3^e), volgde het machtsvertoon in de Waalse krachtproef Aux-Rotheux-Aux waar de 24 jarige Noordwijker zowel de Belgische als de hooggeprezen beschermelingen uit het nationale keurkorps van coach André Boskamp vernederde. (…..)  Voor de dankzij de fikse financiële injectie van De Centrale Verzekeringen vooraan meekoersende Zuid-Hollandse formatie, stortte op dat moment wel even de wereld in. “Want,” verzekert Kraan, ‘we hadden juist de komende weken nog zoveel van Schalkers verwacht. Echt waar, hij was in Olympia’s ronde ‘een van de grote favorieten. Ik begrijp het dat Martin ja heeft gezegd, maar wat is het zonde dat hij niet een maand kon wachten.” Schalkers’ afscheidscadeau aan het district, een schitterende triomf in de twee daagse van Zeeuws-Vlaanderen, bevestigde die woorden. “Zonder hem”, weet Kraan, “wordt voor ons de hele ronde anders. Hij was dé man voor het klassement. Misschien kunnen we nog een beetje gokken op de klimcapaciteiten van Westlander Joost Kouwenhoven, maar de realiteit gebiedt ons nu te mikken op de dagprijzen. We zullen alles zetten op het winnen van één of meer etappes. En dé man daarvoor is natuurlijk Axel Hermans.” De inmiddels 25 jarige Voorburger die volgende maand gaat trouwen, is immers een van de rapste renners in het peloton. Zowel in 1985 (KO-race), als in 1986 (Zuid-Friesland)won Hermans een klassieker. Dit seizoen was hij er enkele malen dichtbij. (…..)Snel

Twee renners uit de Bollenstreek, Marco Vermey en Erik Stroombergen, die na een flinke trainingsachterstand precies op tijd in vorm gekomen Zoetermeerder Robert-Jan Nuyens en de Delftse triatleet zullen er alles aan doen om hun snelle ploegmaker in een ideale positie naar de eindstreep te brengen. “In Olympia’s ronde,” voorspelt Kraan, “rijden we precies de afstanden die Axel aankan. Meer dan 200 km is voor hem teveel, maar binnen die grens moeten ze hem toch maar zien te kloppen.” De Zuid-Hollandse selectie, met de Friese districtsploeg de enige die in het peloton serieus wordt genomen, wil de komende dagen oogsten. De investeringen van anderhalf jaar moeten resultaten opleveren. Een keiharde training in het voorjaar en een uitgebalanceerd programma hebben de conditie op het vereiste peil gebracht. De serie medische en inspanningsfysiologische testen van het medische team van de Haagse academie voor Lichamelijke Opvoeding (HALO) geeft bovendien aanleiding tot optimistische prognoses. Districtsbestuurder Leo van de Wal: “Wat dokter Joop Paulus voor ons doet in fantastisch. Het hele jaar krijgen de renners een computeruitdraai, waarop bijvoorbeeld is te zien welke vitaminen ze te kort komen. Tegen een werkelijk minimale vergoeding zijn ook adviezen beschikbaar over training en voeding. Wat dat betreft is de Zuid-Hollandse selectie bijna met een profteam te vergelijken. Daar mogen we als district best trots op zijn.”

Aad geeft nog wat aanvullingen op dit artikel. De genoemde Axel Hermans, een gekend sprinter, was van zijn beroep gymnastiek leraar. Toen hij iets te optimistisch een moeilijk truckje aan de klas voor wilde doen brak hij zijn pols vlak voor Olympia’s Tour. De kans op een dagzege was daardoor wel erg klein geworden en dat is dan ook niet gelukt. De ploeg terugtrekken was geen optie en het team heeft zich wel in bescheiden mate kunnen laten zien. Zo reed Marco Vermey in de slotetappe 120 van de 185 km op kop. Die etappe werd gewonnen door Eddy Schurer, die ook tweede werd in het eindklassement. Winnaar van Olympia´s Tour, ooit bedacht door de Amsterdamse wielervereniging ASC Olympia, werd Jos Bol en derde Patrick Bol, later nog enige jaren prof bij TVM.

De goede medische begeleiding van de districtsselectie met testen en adviezen voor iedere renner, zoals het vaststellen van de maximale zuurstofopname, longfunctie, hartfrequentie, lichaamssamenstelling, Aerobe- en Anaerobe stofwisseling en persoonlijke voedingsadviezen moest in het laatste jaar op deze manier stoppen, want HALO vroeg er in het vervolg 60.000 gulden per jaar voor en dat geld was er niet. Ook schreef Aad op de persoon afgestemde trainingsschema’s. , zoals voor veteranen, junioren en amateurs. Daarin verwerkt souplesse training, intensieve duurtraining, extensieve duurtraining, tempotraining en rust. Als belangrijke opmerkingen stond op zijn trainingsopdrachten: 1) Training wijzigen als je wedstrijden in de week rijdt en bij blessure of ziek geweest zijn. 2) Wees regelmatig; 3) Denk aan de rekoefeningen; 4) Intervaltraining is niet goed voor hart en gewricht (bij de veteranen) of Hoe meer wedstrijden je rijdt hoe persoonlijker de training wordt (junioren en amateurs). Deze totale aanpak was nogal nieuw in die tijd. Aad heeft het respect van zijn renners weten te verwerven en hij is trots op wat er toen is bereikt. Met een goede integrale aanpak kon het beste uit deze renners gehaald worden, zoals hier gebleken is.

Van de renners in zijn districtsploeg is een enkeling prof geworden. Martin Schalkers ging zoals gezegd naar Transvemij, dat later afgekort werd tot het bekendere TVM, een sponsor die nu nog actief is in de schaatssport. Hij reed van 1987 tot en met 1991 voor deze ploeg. In 1990 mocht hij mee naar de Tour de France en reed deze beroemdste rittenkoers uit en werd in het eindklassement 128. Ook reed hij driemaal de Ronde van Italië. Marco Vermey werd een aantal jaren later ook nog prof bij Chazal uit Frankrijk in 1994 en 1995. Hij startte in de Tour de France van 1994, reed 13 etappes uit, maar niet de tour. Bij de amateurs behaalden Axel Hermans en Erik Stroombergen goede resultaten.

Mountainbiken

Aad Kraan is ook nog ploegleider van De Bollenstreek geweest en trainer van Vianen. Na de districtsploeg van Zuid-Holland heeft Aad een paar jaar “niets” gedaan als begeleider, wel als renner, dat ging altijd door. Daarna is hij zich, met zijn achtergrond als cyclecrosser, met het mountainbiken gaan bezig houden, dat toen nog in de kinderschoenen stond. Zo heeft hij in de begin jaren nog te maken gehad met Bart Brentjes. Uiteindelijk werd hij ploegleider van Specialized, een Amerikaanse sponsor die ook en team in Europa wilde hebben. We hebben het nu over eind jaren tachtig, begin jaren negentig. Op de bijgaande foto is Aad te zien met zijn ploeg. Bekendste rijder was Paul Herygers, vooral bekend als cyclecrosser, die ook graag wilde aansluiten bij een Mountainbikeploeg. Paul was prof van 1992 tot 1999, werd in 1993 Belgisch kampioen veldrijden en in 1994 wereldkampioen, voor onze Richard Groenendaal en Erwin Vervecken. Hij is nu nog co presentator van het sportprogramma Sporza en bestuurslid van de UCI.

Aad Kraan als mountainbiker

Als voorprogramma van de toppers werden er altijd diverse amateurwedstrijden gereden. Als het kon, vanwege zijn ploegleiderschap, deed Aad mee aan het voorprogramma. Als bewijs daarvan geldt een mooie wedstrijd in Luxemburg, waarvan een uitslagenblad bewaard is gebleven. `Le tageblatt, zeitung fir letzebuerg, journal des sportifs!`heeft de uitslagen verspreid. “Epreveuve cycliste internationale Mountain-Bike Velo tout terrain le 12 février 1989. 1er Grand Prix de la ville d´Esch/Alzette, organisé par VELO-UNION-ESCH. Esch/Alzette, le 12 février 1989 aux alentours du “Galgenbierg”. Er werd, naast de senioren hoofdwedstrijd gereden door de dames, junioren en de “ Vétérans” I en II. Er stonden Belgen, Fransen, Luxemburgers, Duitsers, een Italiaanse en één Nederlander op de uitslagenlijst. De winnaar van de Vétérans II (boven de 60 jaar) was Aad Kraan, in 1.02.00 uur, voor Rolf Wolfshol met een tijd van 1.06.17 en als derde de Belg John Kauche met een tijd van 1.13.20. De verschillen waren groot en het mooiste is natuurlijk dat Kraan één van de groten uit het wielrennen versloeg. Rolf Wolfshohl, net zo oud als Aad, was prof van 1959 tot 1975, waarin hij grotendeels voor Franse ploegen uit kwam. Hij won 93 wedstrijden als prof, waarvan driemaal het wereldkampioenschap cyclocross (ook diverse tweede en derde plaatsen), maar ook op de weg kon hij heel goed uit de voeten. Zo won hij etappes in de Tour de France en in de Vuelta. Van deze renner won Aad, van een zachtaardige en sympathieke man waar je goed mee kon praten. Met een zoon van dezelfde leeftijd als de zoon van Aad. De zoon van Wolfshol had echter bij aan het fietsen een dwarslaesie overgehouden aan een val in een massasprint; zo kan het dus ook gaan.

Bijzondere prestaties als veteraan

Aad Kraan heeft als veteraan (“master”) ook veel prijzen gewonnen, zoals acht maal winst in 1987 en een regelmatigheidsklassement, met een beker aan hem uitgereikt door een jeugdige Bobby Traksel (met het rode haar, rechts van Aad met beker), nu nog steeds prof. Daar ontmoette hij weer Eddy Merckx, die nog wist hoe ze samen gevallen waren in de Ster van Namen, een zevendaagse amateurwedstrijd, en dat ze zich samen terug geknokt hadden naar het peloton, waarvoor hij Aad toen bedankte. Eddy Merckx won deze rittenkoers en wist het Aad nog precies te vertellen, een leuk moment.

Tijdens de Wereldkampioenschappen voor veteranen heeft Aad tweemaal zilver gehaald in de cyclocross in 2000 en 2001 (zie foto boven) en eenmaal zilver op de weg.

In 2001 kondigt Aad (62) in een interview met Ton van Wieringen in de Goudsche Courant aan verder te zullen gaan als trimmer.

 

Epiloog

Tot slot van deze serie artikelen over Aad Kraan een paar zaken die voor Aad van belang zijn en nog niet aan de orde kwamen. Als grondlegger voor de sportman die Aad geworden is geldt de bekende Goudse gymnastiekleraar Rozendaal. Door hem werd hij door de sport gegrepen. Zoals eerder gesteld, Aad voelt zich geen wielrenner, maar een sportman. Op school was hij een uitblinker in sport en deed daar aan allerlei sporten, zoals atletiek, in militaire dienst aan veldlopen, later aan voetbal en ju jiujitsu, schaatsen en uiteindelijk fietsen. Vanwege zijn liefde voor de sport haalde hij het masseurs- en trainersdiploma, om vooral via de jeugd het wielrennen op een hoger plan te brengen en later via de districtsploeg. In het Goudse is dat echter tot zijn spijt niet echt gelukt, hier heerste niet het juiste klimaat.

Jansen Kleinmeubelen (tot 1975) was een echte sponsorploeg van goede kwaliteit, waarin ook Jan Hordijk en Jan van der Haar uit Moordrecht reden.

Nog wat nadere uitleg over het niet deelgenomen hebben aan Olympia’s Tour, toen de grootste meerdaagse wedstrijd in Nederland. Aan deze wedstrijd deden grote binnenlandse en buitenlandse sponsor ploegen mee en nationale selectieteams. Dat Aad deze wedstrijd niet “gehaald” heeft is puur een feitelijke vaststelling. Hij was er als wielrenner namelijk goed genoeg voor, kon bijvoorbeeld uitstekend in een waaier rijden. Echter, Aad zat in die tijd niet in een grote sponsorploeg en niet in de eerste nationale selectie, maar daar net onder. Dat leverde diverse uitnodigingen op om met een Nederlandse ploeg naar het buitenland te gaan, zoals de Ronde van Zweden, met de bekende gebroeders Petterson. Sommige ronden waren een verrassing, namelijk die met bergetappes, want daar had Aad geen enkele ervaring mee en er was ook niet op getraind en dat rijdt dan toch wat lastiger.

Vroeger deden veel bakerpraatjes de ronde in het wielerpeloton. Zo mocht je niet drinken tijdens de koers, in z’n algemeenheid niet zwemmen. Tegenwoordig is er veel meer bekend over voeding en trainingsmethoden, sport heeft enorme stappen gemaakt.

Aad Kraan is een man vol verhalen. Noem een naam of een gebeurtenis en hij heeft er één of meer verhalen bij. Hij is vooral geïnteresseerd in de mens achter de sporter, wat iemand gepresteerd heeft, dat weet hij wel maar interessanter is zijn verhaal, zoals hierboven beschreven over Rolf Wolfshol. Ter afsluiting hier wat willekeurige herinneringen.

–          Koos Rook, zijn ploegleider bij De Onderneming. Waarom had Aad hem aangezocht, terwijl deze man al snel aangaf het niet te zien zitten in de oudere renners Kraan en Berkouwer? Aad heeft hem gevraagd omdat hij slim was, het wereldje kende en juridisch onderlegd. Als amateurploegleider zorgde hij ervoor dat zijn renners zodanig samenwerkten dat eenlingen geen kans hadden, hoewel combines in die tijd officieel verboden waren. Koos was voorheen vaak bij de koers te vinden, maakte foto’s van de renners in actie en verkocht die dan weer aan hen. Een echte koopman dus.

–          Maarten den Outer. Een zachtaardige jongen uit Nieuwerkerk die overliep van de klasse, maar wel wat harder moest worden in de koers om een winnaar te worden. Zo werd besloten in de winter aan bokstraining te gaan doen met Frans van Leeuwen als trainer. Het heeft zijn vruchten afgeworpen, want Maarten begon begin jaren zestig vele koersen.

–          Profrenners. Aad was eens met Roger de Vlaminck op weg naar de kopgroep. Die keek wie hij bij zich had, hield zijn benen daarop stil en zei: “Zo’n klootzak neem ik niet mee”. Aan Hennie Kuiper vroeg Aad maar netjes of hij mee mocht spurten en Hennie vond het goed. Aad was eens weg met vier man van de amateurploeg van Jan Jansen, die toen een fietsfabriek had. Aad reed lek en moest stoppen, toevallig voor ploegleider Jan Jansen, die hem onmiddellijk uitschold, als een man met een “ouwe rotkop”. Toen Aad met ploeggenoot Jan Krekels in België reed en Jan een lekke band kreeg, bood Aad hem een wiel aan, want Jan was de beste van De Onderneming. . Dat weigerde Jan, waardoor hij niet meer aan kon sluiten en de wedstrijd verliet. Ja, er waren duidelijk rangen en standen onder de profs, in ieder geval toen en er was ook heel wat haat en nijd.

Tot zover het wielerleven van de sportman Aad Kraan in vier delen. Uiteraard valt er nog veel meer te vertellen, maar deze serie moet toch eens tot een einde komen en het belangrijkste is wel gezegd. Het geeft niet alleen een beeld van de sportloopbaan van Aad Kraan van 1960 tot 2002, maar ook nog van het (Goudse) wielrennen in (vooral) de jaren zestig en zeventig.

Hans Sanders