Op donderdag 24 mei 2018 vervolgde Gouda Sportstad de serie Aan Tafel met…. in de studio van RTV Gouwestad. Van dit gesprek zijn opnamen gemaakt. Dit keer was het de beurt aan de 40-jarige Goudse Zaalvoetbal Vereniging Watergras, vertegenwoordigd door Han Overkamp (voorzitter) en Bertus Overkamp (adviseur externen). Gespreksleider was Gerrit Schinkel. Hieronder een kort verslag door Hans Sanders, en het videoverslag is te vinden op Youtube
Gerrit opende het gesprek met de vraag welke functies de heren binnen Watergras bekleden. Vader Bertus is nu adviseur externe contacten, maar was eerder langdurig voorzitter en penningmeester. Zoon Han is nu ruim 7 jaar voorzitter.
Gerrit vraagt de heren naar het afgelopen seizoen in de Eredivisie , dat niet verliep zoals gehoopt, met degradatie tot gevolg. Wat ging er allemaal mis?
Han vertelt dat er heel veel verschillende zaken mis gingen; je kan niet één oorzaak aanwijzen. De spelers moesten wennen aan een nieuwe trainer en aan nieuwe spelers. Voor het eerst waren er spelers van buiten Gouda, met name Rotterdam, en dat blijkt achteraf niet zo’n gelukkige keuze geweest te zijn. En dan de twee spelers die na een onderlinge vechtpartij een schikkingvoorstel voor een jaar schorsing hadden gekregen. Watergras heeft ze tijdens het beroep tegen dit voorstel niet meer opgesteld en na de competitie is de uiteindelijk schorsing vastgesteld op 6 wedstrijden, alleen in de zaal.
Hoe moet het nu verder met het standaard team?
Bertus: ook in de 1e divisie ben je verplicht een gediplomeerde trainer/coach te hebben en het is ook een landelijke divisie, waardoor je door het hele land moet reizen, kostbaar dus. Verder is nog de vraag wie van de spelers er door wil. Han: als het financieel niet op te brengen is, dan kunnen we ook zakken naar de topklasse daaronder. Die indeling is regionaal.
(Zie hierover het Persbericht van Watergras onderaan deze pagina)
We duiken de geschiedenis van Watergras in. Opgericht in 1977. Was jij daar bij Bertus?
Bertus: ik was er alleen het eerste jaar niet bij. De vereniging is opgericht in de Wijk Water- en Grassenbuurt door Ben Oudman en Dick Kraima, buren die aan de Waterruit woonden. Voetballers als Joop Timmermans, Ton Helmond en Jan Visser speelden er in de beginjaren,. Je mocht alleen meedoen als je uit het buurtje kwam. Pas toen er wat spelers stopten, werd besloten de vereniging open te stellen voor iedereen. In het begin waren er 2 teams, met een aantal spelers voor 1 1/2 team, dus dat was passen en meten en hopen dat de teams niet gelijktijdig hoefden te spelen.
Han: eerst speelden we in Sporthal De Springers, heel goed geschikt voor zaalvoetbal vanwege de fantastische houten vloer en met een flinke tribune. Die goede vloer heeft De Mammoet niet. Soms moesten ook thuiswedstrijden uit gespeeld worden, vanwege het gebrek aan capaciteit in Gouda. Dan speelde je in Reeuwijk, Bodegraven, Woerden, Zoetermeer, Rotterdam en Ouderkerk. Moest je in de winter om 23.00 uur terug uit Ouderkerk over een besneeuwde dijk.
(Lees voor de eerste jaren ook de herinneringen van Ben Oudman bijna onderaan deze pagina)
Hoeveel teams heeft Watergras op dit moment en wat voor teams zijn dat?
Op dit moment 14 teams die meedoen in de gewone competitie, 10 teams die meedoen in de Hallencompetitie en 1 damesteam. De Hallencompetitie wordt gespeeld op een vaste avond (woensdag), oorspronkelijk als recreatie competitie voor de oudere spelers, maar inmiddels voor iedereen. Han vertelt dat de mensen dit prettig vinden, want je kent je schema voor het hele seizoen. De jeugd speelt vaak niet meer op het veld op zaterdag, want ze hebben dan een baantje, maar kunnen dan wel op woensdag in de zaal spelen.
De veldvoetbal verenigingen keken neer op het zaalvoetbal, maar inmiddels is dat tij aan het keren. En de misvatting dat het veel blessures zou opleveren, waar de veldtrainers altijd bang voor zijn, blijkt ook niet te kloppen, want er zijn juist meer blessures in het veldvoetbal.
Gerrit merkt op dat het nog een tijdje “Futsal” heeft geheten. Han: dat was marketing, inmiddels verleden tijd.
Het eerste team is nu gedegradeerd, maar in de loop van de tijd hebben jullie toch aardig wat sportieve successen geboekt?
Bertus vertelt dat er wat talenten van Olympia zijn komen spelen en dat vanaf toen Watergras bijna elk jaar kampioen werd. Han vertelt dat de spelers een reiskostenvergoeding krijgen, omdat de wedstrijden door het hele land gespeeld moeten worden. De top in Nederland haalt zelfs spelers uit het buitenland, zoals Belgie, daar wordt dus betaald. Watergras heeft één jaar een sponsor kunnen vinden voor de kosten van een bus en broodjes. Han vult aan dat er 4 tot 5 teams in de Eredivisie zijn die er echt geld in steken en dus hierin de dienst uit maken. Ze kunnen ook vaker trainen. Watergras heeft dat geld niet, anders zou Watergras zeker in de top meedraaien.
Watergras kent teamcontributies. De teams kunnen zelf uitmaken wie wat betaald, zolang het teambedrag maar binnenkomt. Een team bestaat uit minimaal 7 spelers en maximaal 10.
Het is lastig sponsors te vinden, onder andere omdat de wedstrijden nooit op TV komen. De nieuwe hal was ook bedoeld om meer geld te kunnen genereren.
Han vertelt dat ze al 6 jaar bezig zijn met die nieuwe eigen hal; die had er al 2 jaar moeten staan. Het idee van de plek kwam van de gemeente, vanwege de aanwezigheid van de oude fundering van zwembad De Tobbe. Het idee voor de Hal was echter van Watergras. Het probleem was echter dat er onvoldoende rekening is gehouden met de scoringsdrift van de nieuwe wethouder. Er was ons gevraagd een exploitatieoverzicht te maken, inclusief een tribune en kantine. Dat overzicht zag er prima uit. Toen kwam de wethouder met het verhaal dat Watergras gerekend had met een openstelling van 7 dagen, maar dat mochten er maar 5 zijn. Dat zou op aandringen van omringende bewoners zijn, die bang zouden zijn voor overlast door feesten. Watergras had echter al gesproken met bewoners en daar bleken geen problemen en de vergunning was dan ook al bijna binnen. Met een openstelling van 5 dagen en zonder eigen kantine en tribune, zoals de wethouder plotseling wilde, was de exploitatie niet meer rond te krijgen.
Het besluit tot een sporthal zonder kantine en tribune was kennelijk al genomen. Watergras zou in die situatie voor de horeca terecht kunnen in het naastgelegen Groenhovenbad. Dat zwembad gaat ’s avonds rond 22.00 – 22.30 uur dicht, terwijl de laatste wedstrijden van Watergras rond 23.00 uur afgelopen zijn, alleen daarom al geen haalbare kaart. En zonder tribune kunnen er geen toeschouwers in. Er was al een intentieverklaring tussen Watergras en het Wellant College voor gebruik overdag.
Gerrit vraagt of de heren nog mogelijkheden in dezen zien bij het nieuwe College? Han zegt dat niets in steen gebeiteld is. Gerrit: kan de KNVB daarbij een rol spelen? In die zin dat Han al geregeld had dat alle thuiswedstrijden van Watergras in de nieuwe hal gespeeld zouden gaan worden, want de KNVB huurt voor de competitie de zaalruimten. Zo huren ze nu ook de diverse huidige te gebruiken ruimten. Als Watergras niet in die nieuwe hal wil spelen, dan huurt de KNVB deze ruimte dus ook niet.
Verder is SportPunt Gouda in dezen ook nog een factor. Zij exploiteren het Groenhovenbad en de andere sporthallen en Watergras zou met een eigen hal voor hen een concurrent zijn worden.
Bertus spreekt uit dat de hele gang van zaken voor hem een grote deceptie is geworden. Zes jaar lang heeft hij er aan getrokken en al die tijd is door de gemeente de indruk gewekt dat het goed zou komen. Nu zijn ze als kleine kinderen aan de kant gezet en dat door een college dat de “Right to challenge” door hun burgers propageert.
Gerrit heeft op de website van Watergras gezien dat het bestuur 9 personen kent. Jullie hebben blijkbaar geen problemen om aan kader te komen?
Bertus zegt dat hij het 4 tot 5 jaar grotendeels alleen heeft moeten doen. Nu heeft men niet te klagen; er zitten ook jongeren in het bestuur en een dame voor het vrouwenvoetbal. Dat gaat daarmee wel moeizaam, had er eigenlijk meer van verwacht gezien de successen van de Oranje Leeuwinnen.
Gerrit vraagt of het veertig jarig jubileum nog gevierd is?
Han zegt, heel bescheiden, het is tenslotte 40 jaar. Maar bij 50 jaar krijgen we weer een mooie kans.
Hoe staat de vereniging er financieel voor?
Bertus zegt dat ze nu bijna schuldenvrij zijn. Ze hopen toch ook weer sponsoren te vinden en dan weer bij de top aan te sluiten.
Han: we zetten op het ogenblik een stap terug, om er weer één vooruit te kunnen zetten. Gerrit: of twee? Han gevat, dan gaan we Europa in!
Gerrit dankt Han en Bertus Overkamp hartelijk en wenst hen succes met hun vereniging Watergras.
Oprichting van S.V. Watergras geschreven door een oprichter
(bron: website GZV Watergras)
Via een oproep in het Goudse huis aan huisblad “Randstad Edities” werd gevraagd om zaalvoetballers in de Water- en Grassenbuurt. Daarop melden zich een aantal personen die het wel geinig vonden. De eerste was Dick Kraima, Hij wilde wel wat aan beweging doen. Werd wel meteen de eerste wedstrijd secretaris. Een zeer zware bezigheid. Immers er moest wel iedere speelavond een ploeg staan voor het spelen van wedstrijden op vaak zeer extreme tijden. Om 19.00 uur spelen in de Springers in Gouda was vaak geen probleem maar om 22.15 uur bij sneeuw en ijs naar de sporthal in Ouderkerk, via de Gouderaksedijk, leverde toch wel een aantal problemen op om een team bij elkaar te krijgen. Onze Aad Oud, wegens zijn standvastigheid, onmisbaar in de verdediging, moest vaak op het laatste moment gewekt worden. Lag dan heerlijk te slapen op de bank. Na dat ik eerst zelf het doel mocht verdedigen, werd dit overgenomen door Henk Braam, een man die ook een groot deel van het doel vulde.
Heerlijke tijden, immers je was nog jong en volop in de running. Als je dan op zoek gaat naar de mensen van het eerste uur blijkt dat er heden maar weinigen nog te achterhalen zijn. Zijn weg uit de wijk, maar ook weg uit de stad. Toch ga je zoeken en gelukkig vind je nog mensen terug . Naast de reeds genoemde, Wim Polak, de vriendelijke en beleefde voetballer, die zich verontschuldigde voor de tik die hij uitdeelde. Peter van Helmond onze speler/trainer die ons de techniek maar niet kon bijbrengen. Joop Timmermans, die er altijd was als je hem riep, Cees Maas die enorme conditie had. Henk de Bruin, was niet alleen hobbyzanger maar jodelde ook in het veld. Zeker toen hij getroffen werd door een zweepslag. Leo Helmond zorgde lange tijd voor de financiën, maar als voetballer was hij ook altijd alert. Het zijn niet allemaal namen van het eerste uur, het zijn mensen die de Watergras gemaakt hebben tot wat het nu is.
Dit schrijvende komen de namen weer boven Bob van de Bosch rank en zeer belust op succes, wilde nooit verliezen, Piet Brouwer , Piet Whisky, maakte altijd tijd, koste wat het koste. Rolf Kneevel, naast een redelijke voetballer een goede Indische kok, zijn satés waren beroemd.
Watergras een zaalvoetbalvereniging die in 1977 werd opgericht omdat de K.N.V.B. niet wilde dat we ongeorganiseerd aan de competitie deelnamen. Die moeite had om voldoende actieve spelers te hebben. Watergras die in het tweede jaar kampioen kon worden, maar het in de laatste wedstrijd in Ouderkerk liet liggen. Of niet wilde en bang was dat de gezelligheid zou verdwijnen? Watergras, van een wijkgerichte zaalvoetbal vereniging, een open sportvereniging, naar een multiculturele vereniging waarin onder een bezielde leiding wekelijks door een grote groep jonge mensen sport en vriendschappelijke kontakten worden bedreven. Een vereniging met waardevolle plaats in de Goudse samenleving. Ik wens de vereniging nog een lang sportief leven toe. Met dank aan al die vrienden, die met hun zaalvoetbal (beperkte) capaciteiten, tot het recht van bestaan hebben bijgedragen.
Ben Oudman, ere lid
NB: Persbericht GZV Watergras van 11 juni 2018:
“Het bestuur van GZV Watergras heeft besloten om het eerste team terug te trekken uit de landelijke 1e divisie Zaalvoetbal.
De combinatie van tegenvallende inkomsten van sponsoring, het werven van onvoldoende nieuwe sponsors, de kosten van het spelen in de 1e divisie KNVB en het niet doorgaan van een eigen sporthal met de benodigde faciliteiten, heeft het bestuur doen besluiten dat landelijk zaalvoetballen op dit moment niet verstandig is. Er is het afgelopen jaar hard gewerkt om sponsors te werven teneinde een financieel sterkere basis te creëren voor het komende seizoen. Dat is helaas niet gelukt, waardoor het bestuur niet anders heeft kunnen besluiten dan ons eerste team terug te trekken om geen verdere financiële risico’s te nemen en het voortbestaan van een al 40 jaar oude vereniging niet in gevaar te brengen.
GZV Watergras staat voor onbelemmerd en onbekommerd zaalvoetballen voor al haar circa 200 leden. Het spelen van landelijk zaalvoetbal zou in de huidige situatie die kernwaarden in de waagschaal stellen.
Wij danken iedereen die onze vereniging de afgelopen jaren gesteund heeft in de ambitie om landelijk zaalvoetbal mogelijk te maken. Wij danken ook de staf en alle spelers van afgelopen seizoen voor hun inzet en wensen hen veel sportief succes. Wanneer zich in de toekomst een mogelijkheid voordoet om verantwoord landelijk zaalvoetbal te gaan spelen, dan brengt GZV Watergras dit graag weer naar Gouda toe.”
Ben Overkamp? Nee, Bertus Overkamp!