Oud Goudse voetballers bijeen (24 juni 2009)

Eerder gepubliceerd in Goudanet sportdossiers.

(Verslag door Hans Sanders)

Op woensdag 24 juni 2009 vond in de Goudse Openbare bibliotheek de aftrap plaats van het project ‘Met Goudanet aan tafel’ . Onderwerp: voetbal! Aanwezig waren Puck Noorlander (Olympia en GSV), Arie Hersche (amateur international, ONA, KFC, FC Zaanstreek en AZ ’67), Adrie Evengroen (keeper in de semiprof tijd van ONA), Jan Kruitbosch (amateur international, Gouda en Scheveningen Holland Sport), Arie de Vries (amateur international en Gouda) en Fred de Gruijl (Gouda). Het gesprek werd geleid door Hans Walthie, de zoon van Gouda coryfee Henk Walthie.

Hans bevroeg de oud “vedetten” in tweemaal drie kwartier enigszins thematisch en er ontspon zich aan de hand daarvan een interessant gesprek.

Jeugdervaringen: Gaan voetballen op je tiende of twaalfde

In die tijd kon je pas officieel gaan voetballen op je 10e of 12e. de meningen liepen wat uiteen of het afhing van de vereniging. De meesten kwamen al op hun 17e in het eerste elftal zoals Jan Kruitbosch.

Arie Hersche debuteerde op die leeftijd uit bij RFC en Fred de Gruijl als linksbuiten op het ADO-veld tegen VCS. Arie de Vries speelde enkele wedstrijden in het tweede en vervolgens in het eerste als stopperspil. Een plek die later door Fred overgenomen is, waarna Arie naar de rechtsback positie verhuisde.

Puck Noorlander speelde tot zijn 17e bij Olympia en stopte toen, zoals dat heet wegens andere interesses behorend bij de leeftijd. Hij kreeg echter verkering met een meisje van Hoogendoorn en die waren op Martin (Gouda) na echte GSV’ers. Na overgehaald te zijn en gestart in het derde kwam hij in 1964 in het eerste van GSV.

Adrie Evengroen stond eerst drie jaar als keeper reserve achter de legendarische Bas Flier, alvorens in 1950 in het eerste te komen. Uit die tijd herinnert hij zich nog een wedstrijd tegen Hermes DVS, waaraan hij diverse hoofdwonden overhield en 16 hechtingen.

De jaren vijftig: duizenden supporters rond de velden.

Dat was de tijd dat er vele duizenden mensen kwamen kijken naar wedstrijden van Gouda en ONA. Er was toen niets anders. De beste herinnering heeft Jan Kruitbosch aan de beslissingswedstrijd op het VUC-terrein. In de tweede beslissingswedstrijd om de afdelingstitel, bij de stand 1-1, ging hij naar voren en wist de winnende treffer te scoren. Hij ziet soms in zijn slaap die bal er nog steeds in gaan. Deze wedstrijd is hem zo bij gebleven, omdat dit de wedstrijd van de doorbraak was. Zonder deze winst had Gouda niet kunnen spelen om het landskampioenschap en had men waarschijnlijk geen landstitels kunnen halen. Dit was goed voor het vertrouwen, het team wist dat het goed was en zo kon een tweede landstitel volgen.
ONA was in die tijd een echte vriendenclub in de Korte Akkeren.  Arie Hersche vertelt dat de trainer Van de Gevel was. In die tijd werd er wel eens 5 gulden door de brievenbus gegooid. Het grootste bedrag dat Arie ooit verdiend heeft was de overwinningspremie bij AZ ’67 in het eerste seizoen: 175 gulden voor een overwinning. Puck Noorlander kreeg bij GSV tweemaal per jaar een paar voetbalschoenen van secretaris Joep Lakerveld en dat was het. In die tijd was de rivaliteit tussen ONA en Gouda het grootst. Naar de onderlinge wedstrijden leefde je echt toe. Op de markt, waar de uitslagen bij de Goudsche Courant opgehangen werden (nu hebben we Radio Gouwestad) leidde die rivaliteit nog wel eens tot een handgemeen. Jeugdwedstrijden tussen Olympia (Ton Thie), Gouda en ONA werden soms door wel 1500 toeschouwers bezocht.
Toen Puck voor het eerst met GSV bij Gouda speelde, waren de GSV’ers zo bloednerveus, dat ze met z’n vieren struikelden over de ketting die hing bij de entree naar het speelveld. Er zaten dan ook 5000 man op de tribunes.

Bijgeloof: de Banaan
Jan Kruitbosch deed daar niet aan. Hij herinnert zich wel dat Piet Frederiks altijd eerst naar de WC ging en dat was voor de rest van het team geen onverdeeld genoegen. Puck nam eerst een bepaald aantal passen op het veld en legde daarna de bal in de handen van keeper Ton Everling en gaf vervolgens Piet de Brok een klap op de kont.  Arie de Vries herinnert zich dat ze voor de wedstrijd een kring maakten met de bal in het midden, de handen erop en dan een yell. Maar zelf had hij geen rituelen. Fred hield het steevast bij een banaan voor de wedstrijd. Arie Hersche zocht altijd hetzelfde plekje op in de kleedkamer en het team ging altijd in dezelfde volgorde het veld op. Dit had Adrie Evengroen ook en daarnaast breide zijn vrouw voor ieder seizoen een nieuwe keeperstrui. Hij zag er graag netjes uit.

Vertegenwoordigende elftallen: Gouwenaars in Nederlands amateurelftal

Arie de Vries herinnert zich als eerste wedstrijd die met het militaire elftal in Amiens.  Arie Hersche was ook daarbij en weet dat er voor de wedstrijd gespeeld werd “In naam van Oranje, doe open de poort” in plaats van het Wilhelmus. Adrie Evengroen heeft eenmaal in het Zwaluwen elftal gespeeld, een soort voorselectie voor het Nederlands elftal, waar bondssecretaris Lou Brunt een groot voorstander van was. Verder speelde hij regelmatig met het districtselftal, o.a. tegen Friesland met Abe Lenstra. Arie Hersche ging op pad met het Nederlands amateur elftal naar Engeland, Glasgow en IJsland. Vroeger waren er geen trainingskampen, je kreeg bericht van de KNVB dat je op een bepaald tijdstip op Schiphol moest zijn, dat was alles. Bij zijn eerste vlucht was het gelijk raak, de Viscount produceerde grote rookwalmen uit de motoren bij de start. Maar het is allemaal goed gekomen, al zijn er mensen die aan minder een levenslange vliegangst hebben overgehouden.

Arie de Vries moest voor zijn enige interland verzamelen in Den Bosch. Hij was meegereden met Arie Hersche. Daar aangekomen bleek De Vries zijn paspoort vergeten. Goede raad was duur en toen maar gebeld met Gouda voorzitter Cor Verkaik die hem met de auto zijn paspoort achterna bracht. De bus mocht bij de grens echter zo maar doorrijden, zonder controle! De wedstrijd, waarin ook Thijs Libregts en de broer van Mies Bouman (spits bij AFC) meespeelden, ging met 3-1 verloren. Arie heeft alles bewaard van die wedstrijd, zoals het menu en de prachtige poster. (zie afbeelding)

Fred speelde vaak mee in het districts elftal, maar had in het Nederlands amateur elftal Kees en Henk Molenaar voor zich. Die kwamen gratis voorrijden met een bontjas in een dure slee en konden anderzijds ook financieel nog wel eens wat doen en voor Fred moesten reiskosten en verletkosten betaald worden. Fred denkt nog steeds dat hij daarom het Nederlands amateur elftal niet gehaald heeft.

Betaald voetbal: minstens 600 gulden per jaar

Adrie Evengroen herinnert zich dat er bij ONA driemaal over toetreding naar het betaald voetbal vergaderd is. Pas de derde keer in het Anker ging de kogel door de kerk. De eerste wedstrijd tegen Blauw Wit leverde een 6-1 overwinning op en grote opluchting, omdat men tot die tijd niet wist hoe men er ten opzichte van de andere teams voor stond. De spelers dienden van de KNVB minstens 600 gulden per jaar te verdienen. Bij ONA kregen de spelers 20 gulden voor een overwinning, 10 voor een gelijkspel en 5 voor een nederlaag. Een trainingsavond leverde 2,50 op. Op jaarbasis kwam men bij ONA nooit boven die 600 gulden uit, zodat de club aan het eind van het seizoen de inkomsten tot 600 gulden moest aanvullen.

Arie Hersche speelde op zijn 17e in het eerste, maar er mocht pas betaald worden vanaf je 18e. ONA had hem beloofd dat hij het geld dat hij daardoor mis zou lopen dan wel op zijn 18e zou krijgen. Dat geld moet hij nu nog ontvangen.

Fred herinnert zich een bomvol Veemarkt Restaurant, waar door Gouda over betaald voetbal gesproken werd. Het bestuur wilde liever niet. Men is bezig geweest met de Kaarsenfabriek als sponsor, maar het is er allemaal niet van gekomen. Later bij de amateurs werd er door iemand wel eens wat geld door de brievenbus gegooid, maar alles bij elkaar kon je daar nog geen paar voetbalschoenen voor kopen. Arie de Vries heeft in de kantine na afloop wel eens een tientje in zijn handen gedrukt gekregen. Dat kwam goed uit want hij zat toen in militaire dienst. Daar is het bij gebleven. Puck heeft jammer genoeg nooit wat gehad.

Jan kreeg bij SHS voor die tijd goed betaald. Voor een gewonnen wedstrijd kreeg je 150 gulden en daar keerde hij graag het hele veld voor om want hij verdiende bij zijn vader 35 gulden per week. Gouda kreeg voor hem 6000 gulden van Kroesemeijer, de voorzitter van Holland Sport.

Adrie Evengroen vertelt dat ONA in het seizoen 1954 – 1955 kampioen werd van de tweede klasse en normaal gesproken gepromoveerd was naar de eerste klasse, het hoogste niveau, als het betaalde voetbal er niet tussen gekomen was. Nu herinnert hij zich nog het enorme kampioensfeest in zaal Kunstmin en dat hij liever in de oude eerste klas was gaan spelen.

Arie Hersche was, toen hij bij ONA speelde, uitgenodigd bij de Molenaars thuis om te komen praten over een overgang naar KFC. Arie was vanuit de Korte Akkeren weinig gewend en kwam met de trein en was nogal geïmponeerd door het grote huis en de luxe. Uiteindelijk kreeg hij 1500 gulden tekengeld handje contantje mee, hij wist niet wat hem overkwam. Op weg naar Gouda in de trein heeft hij regelmatig in zijn binnenzak gekeken of het geld er nog in zat. Later hoorde hij van Jan Rozendaal, die ook in het Nederlands amateur elftal speelde en ook naar KFC ging, dat die 3000 gulden had gehad. Zo wordt men door schade en schande wijs en het tekent de zakenmentaliteit van de Molenaars.

Gouda landskampioen: Arie de Vries te laat in kazerne na behaald kampioenschap

Arie de Vries herinnert zich het feest na afloop nog goed. Hij was in militaire dienst en moest daarom eigenlijk vroeg terug om voor 24.00 uur binnen te kunnen zijn. Voorzitter Van Tilburg vroeg hem te blijven, hij zou met de Kazerne bellen en het regelen. Toen Arie de volgende dag enigszins duf op de Kazerne terugkwam, bleek het daar leeg, iedereen was op oefening. En natuurlijk had niemand daar gehoord van voorzitter Van Tilburg, laat staan dat hij daar iets te vertellen had. Resultaat: veertien dagen verzwaard!
Puck herinnert zich als jonge jongen de intocht in de stad. Fantastisch veel mensen op de been en in de open landauer zijn eigen zwager Martin Hoogendoorn.

DIE GOAL: De mooiste herinneringen
Voor Jan is dat toch die goal tegen De Spartaan. Puck heeft geen speciaal moment, maar de wedstrijden tegen topamateurs vond hij een prachtige ervaring, je meten met de besten van Nederland. Arie de Vries vond het Zilveren Molentoernooi in Leiden prachtig en toch ook die goal van Jan tegen De Spartaan, omdat dat de penalty ongedaan maakte die hij veroorzaakt had.

Voor Fred zijn dat eveneens de wedstrijd tegen De Spartaan en de wedstrijd tegen Quick Nijmegen op het Vitesse-veld waarheen vanuit Gouda 17 bussen naartoe vertrokken. Arie Hersche herinnert zich de degradatiestrijd tussen AZ, Volendam en DOS, met zijn zwager Piet van Oudenallen.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.