(Column door Ferdy Kolster)
Zoals u al in een eerdere uitgave van Stadskinderen (stukken in de Goudsche Courant, geschreven door Piet Snel) heeft kunnen lezen werd er in de jaren vijftig volop op straat gevoetbald. Menig talent is dan ook gevormd door de kleine partijtjes en het spelen op knollentuinen en achteraf veldjes . Waar we nu spreken over buurthuis “De Kade” was rond 1955 sprake van verenigingsgebouw “De Jongensstad”, onder de bezielende leiding van de Franciscaner pater Hagenaars.
Wie van die generatie herinnert zich niet de filmavonden op zaterdag .
Opgepropt op lange planken kon je voor een dubbeltje naar een prachtige cowboyfilm kijken, de hele buurt was getuige en de volgende dagen liepen de jonge cowboys en indianen in de bosjes langs de Noodhoven van Goorstraat en werd er geschoten en gestreden als de echte cowboys uit Texas.
Maar meer nog waren we actief op het ruwe veldje achter De Jongensstad, waar op het grove steengruis gevoetbald werd van ’s morgens vroeg tot ’s avonds laat .
Na zo’n dag zag je eruit als een kolenboer, zwart , vies en met volop schaafplekken want het ging er altijd pittig aan toe. Zo leerde de jeugd voetballen en vooral ook incasseren.
Je streed voor de winst en gaf nooit op , zonder prijs, want de eer was je verdienste !
Medio 1955 besloot De Jongensstad , lees pater Hagenaars, om voor heel Gouda een straatvoetbalcompetitie te organiseren. Iedere straat kon zich inschrijven en op de open grond aan de Gouwe, links van de huidige Bikobrug , werd het grove veld gemaaid en houten doelen geplaatst en een aantal velden uitgezet . Velden die de naam niet waard waren, maar ons jongens in staat stelden om te strijden voor het kampioenschap van Gouda. Het aantal ben ik even kwijt, maar zeker zo’n twaalf straten deden mee en speelden in twee poules voor een finaleplaats.
Oudere Gouwenaars weten dat veel van die voetballers later zijn doorgestroomd naar de eerste elftallen van diverse Goudse clubs.
Het eerste jaar werd de finale gespeeld tussen de Karnemelksloot en de Staringstraat. Winnaar werd de Karnemelksloot, met spelers als Ton Thie op doel, Ted Langerak , Jan Oudijk, Piet Verschuur, later de basis van het sterke Olympia. Het elftal van de Staringstraat kende veel Ona-spelers, terwijl de elftallen van het Vogelplein, de Eerste Kade, het Centrum, de Yssellaan , de Van der Palmstraat en Vossiusstraat een verzameling van spelers uit de diverse Goudse clubs bevatten.
Het was een spektakel en we keken er naar uit om ’s avonds na de prak, zo snel mogelijk naar het Industrieterrein te fietsen en daar vanaf half zeven te strijden met je straat, om de titel Gouds kampioen.
Niemand zeurde over kuilen en rommel, dat hoorde erbij en zo leerde je voetballen onder alle omstandigheden; het was de basis voor veel Goudse talenten.
Helaas was na het tweede jaar dit toernooi vanwege de industriële vooruitgang alweer voorbij De velden werden bebouwd en dit toernooi vond geen alternatief. Maar de prachtige herinnering blijft aan een tijd waarin we met weinig gelukkig waren en vooral met elkaar plezier maakten .
Schitterend was ook het landskampioenschap van Gouda, twee jaar achtereen, wat een belangstelling en de massa die zich na afloop van een thuiswedstrijd over De Nieuwe Vaart verplaatste naar het Bolwerk. Natuurlijk heeft iedere tijd zijn bekoring, maar ik had die jaren voor geen goud willen missen.
Ferdy Kolster