Jeugddroom werd werkelijkheid
Door Ton van Wieringen (15 mei 2023)
De nu 65-jarige Gouwenaar Jaap Bokhoven stopte in 1990, na diverse titels behaald te hebben, met autoracen, maar de passie bleef. Begint hij over de racerij, dan kent zijn enthousiasme nog steeds geen grenzen. Van Zandvoort tot Zolder, van Brands Hatch tot de Nürburgring en van Hockenheim tot zijn favoriete Ardennencircuit Francorchamps.
Formule Racing
Jaap behoorde tot de besten in de Formule Ford 1600 en in de Formule 2000. Hij had de techniek onder de knie en liet ook organisatorisch niets aan het toeval over. Dat betaalde zich uit in Nederlandse, Belgische en Benelux-kampioenschappen
Passie die al vroeg ontstond
De doe-het-zelver wist op jonge leeftijd dat hij wilde autoracen. ,,Dit fascineerde me toen al en is nooit meer overgegaan,” blikte Bokhoven terug . ,,Op mijn tiende ging ik al regelmatig alleen naar Zandvoort, meestal met de trein. De spreekbeurten op school gingen over de autosport; de leraren werden er gek van. Ik kom niet uit een autofamilie. Mijn ouders vonden deze sport gevaarlijk en verkwistend, voor hen was een auto slechts een vervoermiddel. Ook de techniek en de sfeer trok me toen al aan. Wilde erbij betrokken zijn als gofer , hulpje van de coureurs. Maar ik moest eerst van huis uit mijn opleiding afmaken. Dat heb ik ook gedaan. Voor mij toen dus geen karten, dat zo’n belangrijke voorbereiding op de echte racerij is. Dat was toen ook al een dure hobby. Het racen was echter niet uit mijn hoofd te krijgen. Wachten, wachten, totdat ik zelf kon beslissen .”
Rookie of the Year
In 1982 studeerde Jaap met succes af. Met een Ford Escort deed hij op Zandvoort mee aan de Marlboro Challenge met 10.000 deelnemers. Op de eerste dag vielen er al 8000 af. Bokhoven sloot de finale verrassend als 2e af achter Peter Kox. ,,Toen wist ik dat ik gas kon geven en de balans goed was ,” laat hij weten. ,,Ik had nog nooit geracet! Het bleek dat je met passie een eind komt. Ik kocht vervolgens een oude race-auto van het Noord-Ierse merk Crossle om mee te doen aan de Formule Ford 1600 races, open auto’s dus. Die oudere Formula Ford bouwde ik zelf vervolgens in een bedrijfspandje in Gouda helemaal opnieuw op. Ik volgde de racecursus en slaagde voor de zwaarste licentie, die voor Formule auto’s. Wat me bijblijft van die cursus is het rijden in de winter in een open auto. Steenkoud met handschoenen aan.”
Seizoen 1984 ging meteen goed met een 8e plaats in het Nederlands Kampioenschap. Met diverse kleine sponsors als Fugo Gouda , knoopte Bokhoven de eindjes aan elkaar. Al met al leverde hem dat de titel ‘Rookie of the Year’ op, de talentvolste, jonge rijder. Jos en Max Verstappen vielen later ook die eer te beurt en dat vervult Jaap met trots.
Bananen van Bram Kooij: Gouda’s Glorie
De komst van de Goudse sponsor & fruitimporteur Bram Kooij veranderde in 1985 veel: Del Monte Bananen kwam prominent op de Mondiale bolide te staan want Bokhoven werd opgenomen in het team van de Nederlandse Mondiale-importeur. Racefan Kooij meldt in de Telegraaf van september 1986 : ,, Het maakt me niet uit of Jaap kampioen wordt of niet. Essentieel is dat we het leuk hebben. Maar dat zeg ik niet hardop tegen Jaap, want die jongen is zo fanatiek; die vindt dit soort opmerkingen maar niets.” Dit Telegraafartikel met het opvallende opschrift ‘GOUDA’S GLORIE’ gaat over het Goudse talent.
Vele titels
Bokhovens overgang van Mondiale naar Reynard Racing Cars , had succes want in 1986 – met eveneens nieuwe motoren – behaalde hij de Nederlandse- en Beneluxtitel. Een 4e plaats was er bij het Europees Kampioenschap. Met veel rijders die later presteerden in de Formule 1 zoals Damon Hill, Ratzenberger , Herbert . Engineer Kees van de Grint was voor de afstelling van de auto van groot belang. De prestaties gingen nog verder in de lift. Met hulp van Kooij ging het in 1987 hogerop naar de Formule 2000 (krachtiger , slicks en vleugels) . Bokhoven behaalde in de FF 2000 vele overwinningen zoals op de Engelse circuits van Snetterton en Silverstone. ,,In Nederland en België heb ik alles bereikt. Ik reed echt hard. Dan ga je denken aan Formule 1, maar daar hangt en hing een prijskaart aan met zeer veel nullen en ook mijn leeftijd speelde toen niet in mijn voordeel . Het was goed om realistisch te blijven.”
Het Ongeluk
In de nieuwe klasse Opel Lotus ging het in 1988 nog sneller, maar op Snetterton ging het mis. ,,Een vervelend ongeval,” reageert Jaap. ,,Ik moest uit het wrak geknipt worden met een verbrijzeld been, op vijf plaatsen gebroken. Maanden van revalidatie volgden. Waardoor ik in 1989 in de Engelse Formule 3 competitie ritme miste. Bovendien vocht ik daar tegen top professionals. Ik reed op Engelse circuits vier races en herinner me dat het daar verschrikkelijk snel ging.”
Jaap hielp daarna rijders als de talentvolle Evan Kersbergen. In 1990, het jaar waarin Bokhoven stopte, racete hij in de Duitse Tourwagen Trofee (DTT) en begon hij met een Opel op pole-position aan de 24 uur van de Nürburgring.
Terugblik
Achteromkijkend zegt Bokhoven: ,,Ik ben te laat begonnen en was in feite een laatbloeier “. Max Verstappen zat met 17 jaar al in de Formule 1. Geld en afkomst zijn vaak bepalend voor zo’n carrière. Of ik nog beter gepresteerd zou hebben wanneer ik vroeger had kunnen beginnen, zullen we nooit weten. Ik kijk in ieder geval met voldoening terug op mijn raceloopbaan.”
GRTC Excelsior
Bokhoven ruilde vele PK’s in voor 1 PK weer op wielen , want hij is nu alweer enige jaren actief bij de enthousiaste toerafdeling van de Goudse wielerclub GRTC Excelsior. Ook daar met veel plezier. Hij nam deel aan o.a. de toerversies van de Amstel Gold Race en de Ronde van Vlaanderen. ,,Indien mogelijk , doe ik graag wat voor de club terug,” laat hij weten. ,,Ik was vorig jaar actief bij het 90-jarig bestaan en neem, wanneer nodig, ook zitting in commissies. Trouwens ook bij Zandvoort ben ik nog betrokken. Eerst als sportcommissaris en later in een bestuur van een autosport stichting .”
