Frank den Edel

Mijn leven tussen motoren en sport

Even voorstellen: Frank den Edel, geboren 20 februari 1945 op de Dacostakade in Gouda, jongste in het gezin van Piet en Rieka den Edel-Remeijer, met zus Johanna de oudste, kortweg Jopie en twee jaar oudere broer André.
Reeds op zeer jonge leeftijd werd ik gepakt door het “motorvirus” omdat mijn zus, die tien jaar ouder is dan ik, al vroeg verkering kreeg met mijn toekomstige zwager Joop (Kruisinga). Als hij met zijn Royal Enfield, zonder geluidsdemper, zuslief aan de deur het hof kwam maken  stond ik gefascineerd te kijken naar dat blinkende ijzeren paard.  Als ik later groot ben wil ik ook zo’n motor ! !

Toen ik veertien werd en niet meer leerplichtig, besloot ik, in samenspraak met mijn vader en leraar Leen Rond, dat ik wijs genoeg was en verder leren niet aan mij besteed zou zijn. Zou ik later wel inhalen op de avondschool!!??.
De werkplaats van zwager‘s motorbedrijf stond namelijk trappelend op mij te wachten. Van de ene op de andere dag werd ik MOTORMONTEUR.
Nog mooier werd het toen ik al bijna direct een echte crosser kreeg van het bedrijf een heuse 125cc DKW.

Lees hier verder frankdeel1

500 cc senioren
In frankdeel2 vertelt Frank hoe het verder ging met zijn carrière.

Gemotiveerd als ik was wilde ik direct doorstoten naar de internationale klasse. Dat zat er eigenlijk best in want ik reed meteen al mee voor de hoofdprijzen. Je moest er 165 punten voor bij elkaar rijden. Aan de motoren lag het niet want het winterse sleutelwerk wierp bij de eerste trainingen duidelijk zijn vruchten af: ze waren snel zat.

Trabant-Metisse experiment

Omdat we steeds sneller wilden en weerstand moesten bieden aan de lichte fabriekstweetakten gingen we experimenteren met een Trabant tweecilinder tweetakt motorblok. Joop had al zoiets in een zijspan getest en dat was
veelbelovend verlopen. Een motorblok was geen probleem en het opvoeren ervan ook niet.
In ons Trabant-autodealer-bedrijf waar chefmonteur en tweetakt opvoerspecialist Piet Anders de werkplaats leidde, werd een motorblok “geregeld”.

Lees hier verder frankdeel3

Zijspancross

Terwijl ik zijspancross iets vond voor uitgebluste solorijders kreeg ik bij het opbouwen van mijn eerst Wasp-Triumph zijspancombinatie al vreselijk veel zin in het aankomende seizoen. Omdat ik in de soloklasse met het zo licht mogelijk maken van mijn motoren bezig was geweest werd mijn zijspan ook superlicht. Nu had ik het voordeel op de veel zwaardere Nortons, B.S.A. en B.M.W.’s. Ik trainde veel en intensief bij Frans (van Leeuwen).
In de bak ging Dick ”die Kleine” Grootendorst uit Reeuwijk. Wij zouden een ideale combinatie vormen; twee
lichtgewichten met een uitstekende conditie op een lichte motor met veel vermogen. We reden direct mee voor het kampioenschap.

Lees hier verder frankdeel4

Afscheid van de actieve motorsport
Het zou er een keer van komen dat ik afscheid moest nemen van de actieve motorsport.
Onvermijdelijk deden ook in de zijspancross de lichtere tweetakten hun intrede. Eerst waren het wederom de Japanse Honda, Kawasaki en Suzuki motorblokken die gebruikt werden. Ze waren superlicht en snel zat.
Ik verkocht mijn zware Yamaha en schafte een E.M.L.-Honda-CR-500CC aan.Natuurlijk had ik er wat meer vermogen uit gepeuterd en enigszins twijfelend ging ik het nieuwe seizoen in.
Mijn laatste zijspancombinatie en laatste bakkenist Wim Blok. Zoals al vaker gezegd: ik was niet zo’n tweetaktman
Al snel bleek dat het E.M.L. frame niet zo stuurde als ik van het Wasp frame gewend was. We reden mee in de middenmoot en het bevredigde ons niet. Toen Dick (Grootendorst) mij te kennen gaf er mee te willen stoppen werd de twijfel alleen nog maar groter. Even probeerde ik nog met Wim Blok de draad weer op te pakken, maar als bakkenist lag hij mij niet zo. Toen ik enkele wedstrijden later van Ton van Heugten een prima bod kreeg op mijn motor, verkocht ik hem direct en hing mijn helm voorgoed aan de wilgen. Ik zou niet in een zwart gat vallen want ik werd met onmiddellijke ingang monteur bij Ton, die toen nog alle wedstrijden reed voor het W.K. Dat heeft hem geen windeieren gelegd want Ton werd meteen weer wereldkampioen.

Lees hier verder frankdeel5

Joop en ik als boevenjagers ! ! !

Op een wintersportvakantie ontmoetten Joop en ik twee cineasten, bezig aan een zwaar gesubsidieerd afstudeerproject. Het roekeloze gedrag van Joop en mij in de sneeuw buiten de piste had hun aandacht getrokken.
De filmmensen waren in de veronderstelling met twee stuntmannen te maken te hebben.Voor opnames van een film in Holland konden zij wel twee van die types gebruiken. Toen Joop kenbaar maakte dat ze liever op de motor
stuntten was het gauw klaar.

Lees hier verder over de filmcarrière intermezzo2